Grafologia kliniczna
Grafologia kliniczna zajmuje się badaniem pisma ręcznego w celu ustalenia stanu psychofizycznego wykonawcy rękopisu lub określeniu czy w próbce pisma występują cechy patologiczne.
Przy określaniu stanu psychofizycznego osoby sporządzającej tekst wyróżnia się przede wszystkim ustalenie, czy osoba w trakcie jego sporządzania była świadoma i znajdowała się w swobodnych warunkach do powzięcia i wyrażenia woli, czy też nie – sporządzała dokument pod presją, pod wpływem innych osób bądź też zapis był dyktowany przez kogoś. Ponadto, psychografolog może ocenić stan emocjonalny autora w trakcie sporządzania próbki pisma np. występowanie stanów depresyjnych, wzburzenia, rozchwiania emocjonalnego.
Drugim obszarem grafologii klinicznej jest pismo noszące cechy patologiczne, do których zalicza się: pismo starcze, pismo osób chorych psychicznie, pismo osób z chorobami o podłożu neurologicznym (w tym choroba Parkinsona i Alzheimera), pismo osób z chorobami serca, pismo osób z urazami kończyn górnych. Wśród pisma patologicznego wyróżnia się także pismo osób uzależnionych (alkoholicy, narkomani), pismo sporządzone pod wpływem środków odurzających oraz pismo osób z zaburzeniami seksualnymi.
Powyższe przykłady obrazują szeroki zakres zastosowania grafologii klinicznej, która jest co raz częściej wykorzystywana w badaniach pisma ręcznego, zwłaszcza w postępowaniach sądowych, w których poddawane są w wątpliwość np. testamenty.
Polskie Towarzystwo Grafologiczne Signum Manus stworzyło: Wykaz graficznych cech pisma ręcznego patologicznego
